Van Cor Voor Adriana Die in haar dromen terugkeert naar Middelburg ONEINDIG In de nacht denk ik aan vroeger, hoe het destijds was Het rimpelloze water, velden vol van wuivend gras Terrasje bij De Huifkar en de zon is zorgeloos Heimwee want ik kan niet terug, het leven is zo broos Duitsers, Canadezen, ze kwamen en gingen weg Middelburg heeft ook gebrand, maar hield de rug toen recht Het water heeft ons overspoeld door storm bombardement En toen keerde de rust weer terug, aan alles komt een eind ….aan alles komt een eind Een zilte bries waait door mijn haar, de zee is kalm, de boulevard oneindig En als ik in de verte staar, Middelburg ik zie je staan, en ik mijmer Ik leerde kleren maken en bedienen in ‘t café Mijn echtgenoot kwam uit Zaandam, niet naast de deur nee nee Ik wilde toch iets anders en verhuisde naar Den Haag Zelfstandig eigen benen, niemand neemt mij nog de maat …..niemand neemt mij nog de maat Antiek verkopen werd mijn ding, een kleine winkel bij paleis Noordeinde Bernard en de koningin liepen wel eens langs het was toen vrijer Dansavond en cabaret, het gaf ons vreugde en maakte ons blijer De winkel die bestaat niet meer, alles was gedoemd om te verdwijnen Laat me even kijken, of het er nog is Die zandbak en de Scheersingel, ik heb het hier gemist Maar alles is veranderd ik accepteer het maar gedwee Als kind speelden we hier en die Duitsers vielen mee Uit mijn stad weggenomen om nooit meer terug te komen In de nacht keert het soms terug, in mijn mooie dromen Een zilte bries waait door mijn haar, de zee is kalm de boulevard oneindig En als ik in de verte staar, Middelburg ik zie je staan en ik mijmer Wonen in de Molenstraat Tom geboren bij paleis Noordeinde Hij doet het goed ben trots op hem, het leven volgt zijn weg zonder veel deining
Een lied gebaseerd op het verhaal van mevrouw de Brouwe.